Acının içindeyken çoğu zaman bu acıyı sadece bizim çektiğimizi düşünürüz. Oysa hayat devam ettikçe insanlık için acı her zaman var olmaya devam edecektir.

Peki hayatımızda ve dünyada neden acı var? Kişiyi kendi bataklığından dışarıya taşıyıp bilincin değişimini ve dönüşümünü hızlandıracak tek şey “acı” dan başkası değildir. Aslında yaşadığımız zorlu olaylar bize bir tercih hakkı olduğumuzu hatırlatır: “Bataklıkta kaldığın acıyı mı tercih edeceksin yoksa dönüşümün acısını yaşayarak lotus çiçeğine mi dönüşeceksin?”. Bu nedenle ‘acı çekmek’ bizi dönüştürecek olan esas katalizör görevi görür. Başka bir deyişle, acı yoksa dönüşüm de yoktur.

Acıdan kaçamayız ama onunla barışabilir ve savaşmamız gereken bir düşman gibi görmek yerine iyiliğimizi isteyen ve bize şifalandırmamız gereken esas yeri gösteren bir öğretmen olarak bakabiliriz. Dünyaya gelmemizin en büyük amacı da acıyı dönüştürebilme becerisi kazanabilmemizdir aslında. Acıya nasıl bakmamız ve dönüştürmemiz gerektiğini bu bölümde anlattım.